ZAPROSZENIE DO TAŃCA, czyli suity barokowe inaczej
♦ Fotorelacja ♦ Zapraszamy do galerii zdjęć na końcu tej informacji.↓
Sala Mieszczańska, Ratusz Staromiejski w Toruniu
25 listopada 2012
godz. 17.00
Urszula Bartkiewicz – klawesyn, kierownik artystyczny
Romana Agnel oraz Dariusz Brojek
Tancerze Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”
Romana Agnel – choreografia
Monika Polak- Luścińska – kostiumy
Piotr Orawski – słowo
PROGRAM
klawesyn solo
Nicolas Lebegue ( ca 1631 – 1702) – Suite en C
Prélude, Allemande, Courante – Double, Chaconne,
Bourée- Double, Gigue, Gavotte- Double, Menuet
taniec
Elisabeth-Claude Jacquet de La Guerre (ca 1664-1729)-Allemande
(Pieces de clavecin, 1707)
François Couperin (1668 – 1733) – Sarabande. Les Sentimens
(Premier Ordre, 1713)
Jean Henri D’Anglebert (1628 – 1691)- Menuet
(Pieces de clavecin, 1689)
Jean-Baptiste Lully (1632-1687) – Chaconne de Phaeton
(J.H. D’Anglebert – Transcriptions de Lully, 1689)
klawesyn solo
François Couperin ( 1668 – 1733) – Vingt-Cinquieme Ordre
La Visionaire, La Misterieuse ,La Monflambert
La Muse Victorieuse, Les Ombres Errantes
taniec
Jan Sebastian Bach (1685 – 1750) – IV Suita francuska Es-dur
Allemande (klawesyn solo),
Menuet, Courante, Sarabande, Gavotte, Gigue (taniec)
URSZULA BARTKIEWICZ
rozpoczęła edukację muzyczną w rodzinnym mieście Bielsku–Białej, gdzie ukończyła z odznaczeniem szkołę muzyczną stopnia podstawowowego i licealnego. W latach 1971 – 1975 studiowała w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie klawesynu Elżbiety Stefańskiej, otrzymując dyplom z wyróżnieniem. Jako stypendystka rządu francuskiego w latach 1976 – 1977 studiowała w Paryżu pod kierunkiem Huguette Dreyfus uzyskując dyplom z pierwszą lokatą. W okresie od 1974 – 1987 r. regularnie doskonaliła swoje artystyczne umiejętności jako aktywny uczestnik wielu międzynarodowych kursów mistrzowskich w Zurychu, Pradze, Paryżu, Madrycie, Stuttgarcie, pracując z Zuzanną Ruzickovą, Kennethem Gilbertem, Rafaelem Puyaną.
Jest laureatką Głównej Nagrody na Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku, Nagrody Publiczności na Międzynarodowym Konkursie Klawesynowym w Paryżu, I Nagrody – Złotego Medalu na Klawesynowym Konkursie Conservatoire Nationale de Bobigny.
Prowadzi bogatą działalność artystyczną. Ma w dorobku liczne koncerty solowe, a także kameralne i orkiestrowe. Są wśród nich występy festiwalowe, m.in. w Festiwalu Pianistyki Polskiej, Festiwalu w Łańcucie, Vratislavia Cantans, Warszawskiej Jesieni, Festiwalach Muzyki Dawnej w Warszawie, Lublinie, Gdańsku, Festiwalu Radiowym Szymanowski i jego Europa, Bydgoskich Wtorkach Muzycznych, Dniach Bachowskich w Krakowie, Biennale de Danse w Lyon oraz wiele znaczących koncertów w Polsce i za granicą, m.in. w Austrii, Belgii, Czechach, Francji, Hiszpanii, Holandii, Litwie, Łotwie, Niemczech, Rosji, Słowacji, Szwajcarii, USA, Wielkiej Brytanii. Artystyczny profil Urszuli Bartkiewicz wiązę się z jej współpracą z wieloma zespołami, orkiestrami i instytucjami kultury, m.in. z Toruńską Orkiestrą Kameralną, Warszawską Operą Kameralną, Filharmonią Narodową, Polską Orkiestrą Kameralną pod dyr. Jerzego Maksymiuka, Instytutem Sztuki PAN, Orkiestrą Akademii Muzycznej w Warszawie Camerata Academia, czy Baletem Dworskim Cracovia Danza kierowanym przez Romanę Agnel.
Dokonała bardzo licznych nagrań radiowych i płytowych. Jako pierwsza nagrała sonaty klawesynowe G. P. Del Buono z XVII w., odkryte przez siebie utwory klawesynowe polskich kompozytorów z II połowy XVIII wieku oraz wszystkie tańce z Tabulatury Jana z Lublina. Nagrała także całe Das Wohltemperierte Klavier J. S. Bacha – za ten 4-płytowy album otrzymała w 2000 r. prestiżową nagrodę muzyczną: „Fryderyk ‘ 99”.
Obszerny repertuar artystki zawiera dzieła solowe, kameralne i orkiestrowe od XVI – XXI w., w tym wiele światowych prawykonań.
Urszula Bartkiewicz prowadzi także intensywną działalność naukowo-dydaktyczną, szczególnie chętnie podejmując się prac innowacyjnych i koncepcyjnych w zakresie edukacji muzycznej.
Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m.in. Złoty Krzyż Zasługi (2002), Nagrodę Indywidualną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego I st. za wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktycznej (2006), stypendium twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009), Indywidualną Nagrodę Rektora Akademii Muzycznej w Bydgoszczy w uznaniu szczególnych osiągnięć artystyczno-dydaktycznych (2004, 2010), Nagrodę Indywidualną II i I st. Dyrektora Centrum Edukacji Artystycznej za szczególny wkład w rozwój edukacji artystycznej w Polsce (2001, 2011).
Od r. 2003 jest profesorem tytularnym w dziedzinie sztuk muzycznych. Od roku 1998 pracuje w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie w październiku 2009 r. została mianowana na stanowisko profesora zwyczajnego. Prowadzi klasę klawesynu w AM w Bydgoszczy i w ZPSM im. F. Chopina w Warszawie. W obu placówkach opracowuje koncepcje i prowadzi prace programowe oraz wdrożeniowe dla powstania klas instrumentów historycznych. Jest opiekunem naukowym tych zadań edukacyjnych. Kieruje Katedrą Klawesynu, Organów i Muzyki Dawnej AM w Bydgoszczy. Jest promotorem i recenzentem wielu prac magisterskich oraz w przewodach doktorskich, habilitacyjnych i w postępowaniu o nadanie tytulu profesora. Publikuje artykuły w wydawnictwach specjalistycznych, prowadzi seminaria naukowe, kursy interpretacji, warsztaty i wykłady w zakresie muzyki dawnej, m.in. w Wayne State University w USA, Akademii Sztuki w Banskiej Bystricy (Słowacja), na Międzynarodowym Forum Pianistycznym Bieszczady bez granic. Jest inicjatorem, kierownikiem naukowym i artystycznym oraz wykladowcą corocznych międzynarodowych Letnich Kursów Metodycznych Muzyki Dawnej organizowanych od r. 2007 w Bydgoszczy , a od 2010 r. w Warszawie oraz międzynarodowych seminariów muzyki dawnej organizowanych od r. 2000 w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Jest redaktorem publikacji nutowej Akademii Muzycznej w Bydgoszczy „Polska muzyka klawiszowa Z Wydawnictwa Józefa Elsnera” na klawesyn lub fortepian (2008). Utwory te nagrała i wydała na dwóch CD pod tytułem „Polska Muzyka Klawesynowa” (2009). Płyta z utworami Józefa Elsnera otrzymała nominację do nagrody „Fryderyk 2010”.
FOTOrelacja