VI Festiwal Cichej Muzyki ♦ Zuchwali chłopcy na dobry początek

W niedzielę, 10 kwietnia o godzinie 17.00 zainaugurujemy w Sali Mieszczańskiej toruńskiego Ratusza Staromiejskiego VI Festiwal Cichej Muzyki.

Nasi dobroczyńcy i sponsorzy – BUDLEX SA, OPTIGUARD, Hotel 1231, Urząd Miejski Toruń, Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko – Pomorskiego – znowu nie zawiedli.

Na początek zaprezentujemy kolejne oblicze muzyki barokowej, a mianowicie muzykę gitarową Hiszpanii wykonaną przez sześciu muzyków i śpiewaczkę. Będzie to BAROK ZUCHWAŁY w wykonaniu zespołu JACARAS.

Wg „Diccionario de autoridades”: „Jacara –  to grupa zuchwałych młodzieńców, która śpiewając i hałasując, przemierza nocne ulice miasta.”

I tego się w niedzielę spodziewajmy. Słowem opatrzy tę podejrzaną imprezę pan Jakub Burzyński. My zaś wysłuchamy następujących pieśni i tańców:

Gaspar Sanz – Jacaras

Jose Marin – No piense Menguilla ya ( pieśń )

Santiago de Murcia – Fandango

Jean Baptiste Lully – Se que me muero ( pieśń )

Francisco Guerau – Villano i Canarios

Juan Aranes – Chacona ( pieśń )

Gaspar Sanz – Espanoleta

Jose Marin – Si quieres dar ( pieśń )

Anonim – De tu vista celoso ( pieśń )

♦

Wykonawcy: Julieta Gonzalez-Springer (Meksyk) – śpiew, kastaniety; Łukasz Figiel, Mateusz Ławniczak, Łukasz Oleszek, Martin Złotnicki – gitary; Piotr Zaleski – timple; Jakub Persona – instr.perkusyjne.

♦

Zespół Jacaras powstał w 2009 roku. Tworzą go studenci i absolwenci Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej im.K.Lipińskiego we Wrocławiu. Kierownikiem zespołu jest prof. Piotr Zaleski, prowadzący w uczelni klasę gitary. Zespół wykonuje tańce i pieśni Hiszpanii okresu baroku, znajdujące się w XVII i XVIII-wiecznych tabulaturach gitarzystów hiszpańskich, opracowane na współczesne instrumentarium. Niektóre z tych tańców odegrały znaczącą rolę w historii muzyki i są znanymi do dzisiaj formami, jak tarantela, fandango czy wariacyjnie opracowywana przez stulecia folia. Inne przetrwały w społecznościach lokalnych ( canario ), wiele zaś popadło w zupełne zapomnienie ( mariona, cumbee ). Wspólną cechą wszystkich tańców jest ciekawa, różnorodna rytmika, która później legła u podstaw tworzącego się w XIX w. w Hiszpanii stylu, znanego dziś powszechnie jako flamenco. Rytm podkreślany  był nie tylko użyciem kastanietów, tamburyna, ale specyficznymi uderzeniami w struny gitary ( rasgueado ), a nawet w pudło rezonansowe. Tańce improwizowano, dokonując szeregu przekształceń-wariacji, jak było to w zwyczaju gitarzystów – pierwsze znane dziś z publikacji wariacje muzyczne to gitarowe Diferencias Luysa de Narvaeza z 1538 roku. W tańcach mieszają się wpływy kultury hiszpańskiej, indiańskiej, a nawet afrykańskiej, którymi interesowali się Hiszpanie penetrujący obszary Ameryki.

Strona WWW: www.jacaras.pl

♦